Week 3 + maandag 30-11 - Project!

Zo mijn derde week is al voorbij, dat is echt snel gegaan! Deze week staat vooral in het teken van ons project. Dat werd wel tijd ;). Vanuit stichting AID India werd de vraag gesteld of we een onderzoek kunnen doen naar de kennis van reproductive health onder de kinderen van de school/weeshuis op de Ave Maria school in Sathankulam. “Good sexual and reproductive health is a state of complete physical, mental and social well-being in all matters relating to the reproductive system.” Eigenlijk de seksuele voorlichting die wij krijgen op school of van onze ouders. Ook willen we onderzoeken of de leraressen bereid (qua kennis en bespreekbaarheid) zijn om deze lessen te geven.

Afgelopen maandag hadden we de eerste meeting met de leraressen van de school. Dat leek ons het beste zodat wij hen een introductie konden geven van ons project. Wij willen immers enquêtes afnemen bij hun leerlingen! We stelden ons voor en zeiden welke opleiding we volgen (verpleegkunde en verloskunde). De leraressen waren tijdens ons praatje stil, het was moeilijk te peilen of ze het snapten, het goed of interessant vonden of juist helemaal niet! In India schudden mensen ook op een aparte manier hun hoofd, met kun kin (en daarmee hun hele hoofd) schudden ze van links naar rechts. In de Lonely Planet staat dat dit ja, misschien of ik weet het niet kan betekenen. Heel lastig! Wij interpreteren het al gauw als een ‘nee’. Dus toen we rondvroegen of iedereen het wel begrepen had, wisten we dat niet zo goed. Na ons praatje lieten we de enquête die we alvast voor de kinderen hadden opgesteld rond de klas gaan… Er werd meteen gegiecheld.
Om een beter beeld te schetsen: ongeveer 15 leraressen waarvan er maar drie ‘al’ getrouwd zijn en dus wat ouder zijn, de rest is in de twintig en ongetrouwd. Toen we tussen de vrouwen in gingen zitten, kwamen al snel de meest uiteenlopende vragen (aan de hand van de enquête dachten we) over het vrouwelijk lichaam, menstruatie en zwangerschap. De meeste vragen weten meisjes in Nederland al op hun 12e. Dus dat was voor ons een keerpunt van: okee…. De leraressen weten nog niet eens zo veel. Laat staan dat ze die lessen ooit kunnen gaan geven aan hun leerlingen!
De dag erna besloten we om een aantal stellingen te verzinnen waarbij de leraressen konden aangeven of ze het er mee eens waren of niet. Voorbeeld: moeten meisjes voor hun puberteit les krijgen op school hierover? Veel vrouwen waren het daar wel mee eens, maar toen we doorvroegen wie dat dan zou moeten geven, en op welke leeftijd en WELKE informatie ze zouden moeten kregen werd het stil… Ze zijn het niet zo gewend om interactieve lessen te krijgen. De kinderen op school krijgen namelijk les in de vorm van dingen nazeggen en/of opzeggen (niet altijd natuurlijk, maar ze zijn niet echt gewend dat er iets aan hun gevraagd wordt!). Ook vinden ze het moeilijk om hun eigen mening over een onderwerp te verkondingen. Ik denk ook dat sommige vragen te ‘heftig’ waren om te bespreken. Nou, dan weten we dat ook weer! We wilden sowieso volgende week interviews 1-op-1 houden, misschien krijgen we dan meer informatie!

Omdat het ons eerst een goed idee leek om ons te focussen op de leraressen, wilden we een soort kennistoetsje afnemen! Met vragen zoals: “je kan zwanger worden voor de eerste ongesteldheid” en “de vrouwelijke cellen bepalen of het een meisje of een jongetje wordt” (om te bekijken of mannen in India hun vrouw (onterecht) de schuld geven dat het een meisje is geworden. We vroegen of de vrouwen het in hun eentje wilden maken zodat we een goed beeld hadden van de kennis van de vrouwen. Maar, ze lazen alles hardop voor en wilden met elkaar overleggen. Bij sommige vragen was extra uitleg nodig. Nadat alle vrouwen het formulier weer inleverden vroegen we of ze het leuk en handig vonden om de antwoorden uitgelegd te krijgen. Dat vonden ze leuk! Dit heb ik vandaag (maandag 30-11 gedaan). Het werd gelukkig leuk ontvangen. Met vragen zoals: het is de schuld van de vrouw als zij een miskraam krijgen (FOUT, want 95% is het een genetische fout) reageerden vrouwen van: HUH! Is dat fout?! Gelukkig hebben we ze gerust kunnen stellen dat je ‘gewoon’ kan gaan werken als je zwanger bent en dat je daar echt geen miskraam van krijgt!
Ook het antwoord dat de man ‘bepaalt’ of het een meisje of een jongetje wordt werd met verbazing ontvangen. Julia heeft het toen nog even uitgelegd aan de hand van de X’jes en de y’tjes.

Vrijdag werden we weer uitgenodigd voor een hindoebruiloft! Deze leek qua ceremonies veel op de andere die ik de week daarvoor gezien had, maar wel veel luxer! Deze mensen hadden meer geld, dat kon je wel zien! Ook vond ik de bruid gelukkiger lijken. Wij mochten op het podium meekijken met de ceremonie, niet dat je veel zag, maar het was leuk om mee te maken! De bruid en de bruidegom vonden het leuk als wij nog wat zouden zingen of iets wilden zeggen tegen ze. We hebben toen lang zullen ze leven gezongen, kan ook wel voor bruiloften toch? Ze vonden het erg leuk toen we uitlegden wat het betekende (een lang en gelukkig leven). Ook hier werden er na de ceremonie enorm veel foto’s gemaakt! De dag erna zagen we wat overduidelijk gefotoshopte posters van het paar en hun gasten in het dorp hangen, grappig hoor.

Afgelopen zondag hebben we nog wat leuks gedaan! We hoorden dat er ergens een tempel aan zee was! Stond niet in onze reisgidsen dus nog lekker zonder Westerse toeristen (wel veel Indiase!). In de late ochtend namen we de bus naar Tiruchendur. Na drie kwartier waren we daar aangekomen en zagen we al snel de zee! Gek om weer eens een zee te zien. Deed me wel denken aan thuis. Veel Indiase families waren in het water te vinden, heel leuk om naar te kijken. Wel moeten ze vrouwen hun kleding aan houden hoor, ze gingen met sari en al het water in. Het leek ze niet uit te maken. Later wilden we de Sri Subrahmanya Swami tempel ook nog bezoeken. We moesten onze schoenen uitdoen en in een soort wachtrij gaan staan wat ons deed denken aan de Fata Morgana in de Efteling! Met erge drukte moest je helemaal zigzaggen onder een overdekt gedeelte. Wij mochten al snel de tempel in. Het was er donker en erg warm, leek net een sauna. Alleen rook het er niet zo lekker naar zweet. In de tempel mochten we geen foto’s maken. De tempel zelf bestaat uit hoge gangen van zwart steen versierd met hindoe-goden. Ze zeggen dat de tempels in het zuiden van India anders zijn dan de tempels in het noorden. Ik ben benieuwd hoor als ik in het noorden ga rondreizen in januari. In de tempel zelf liepen we even rond, er werden kaarsen aangestoken en je ziet verschillende mensen bidden tot bepaalde goden. Toen we de tempel uitliepen zochten we nog wat leuke winkeltjes op. Opeens hoorden we vrolijke muziek. Wij dachten oooh, leuk een optocht! Bleken het Hindoes te zijn die een bepaald ritueel uitvoerden: Thaipusam. Hindoes doorboren hun gezicht met peilen (dit hadden ze al gedaan hoor) en laten zich in trance brengen. In de optocht zag je mannen met enorme pijlen door hun wangen… Wow dat was wel even schrikken. Ook waren sommige erg aan het schreeuwen en raar aan het dansen. Peter vertelde dat ze dit doen om zo tot een hogere macht te komen en om zich op te offeren aan de goden. Wel erg interessant.

Verder zijn we deze week ook met de meiden van het weeshuis omgegaan. Ze houden erg veel van spelletjes en hun enthousiasme is aanstekelijk!
Deze week heb ik trouwens ook wat geschilderd op school! Tussendoor hebben we verf gekocht in het dorpje, en eerst de muren die we wilden schilderen wit geverfd. Peter van de school zei dat hij wat educatiefs wilde bij de wasbakken! Dus heb ik een tekst geschilderd: “sparkle and shine, wash your hands every time”, met leuke figuurtjes erbij. De rest heeft ook erg leuke tekeningen gemaakt. Ik wil ook nog in een klaslokaal iets schilderen, tijd zat ;). Zal de foto’s wel op mijn blog plaatsen.

Morgen, dinsdag willen we interviews gaan houden met de leraressen. Deze week willen we ook graag met een huisarts uit het dorp praten. Kijken hoe hij/zij er over ons onderwerp en project denkt!
Bedankt voor het lezen !
Xxx Manu